W Chinach odkryto największego ze znanych ssaków ery mezozoicznej (mezozoik: era dzieląca się na kredę, jurę i trias). Pochodzący sprzed ok. 130 milionów lat (wczesna kreda) Reponomamus giganticus, wielkości dużego psa, to ewenement. W ciągu pierwszych 160 milionów lat ery mezozoicznej większość ssaków miała wielkość małych gryzoni. Opisywane są jako drobne i owadożerne, prowadzące nocny tryb życia z obawy przed licznymi gadzimi drapieżnikami, bez żadnej przesady - potworami.

Psi żywot

Znaleziony w prowincji Liaoning mięsożerny Reponomamus giganticus przypominał dzisiejsze diabły tasmańskie, a polował między innymi na młode dinozaury. Odkryty okaz leży zwinięty z podkulonym ogonem, zupełnie jak to mają w zwyczaju dzisiejsze psy. Być może zdechł we śnie, albo cierpiał z powodu choroby i dlatego zwinął się w kulkę.
Jego imponujący szkielet zajmuje powierzchnię ponad dwadzieścia razy większą niż szkielecik żyjącego obecnie wiewiórecznika. Do momentu odkrycia psio-diabelskiego drapieżnika, za największego ssaka wczesnej kredy uchodził bliski krewny dzisiejszego rekordzisty, Reponomamus robustus Miał gabaryty dzisiejszych lisów, a jego czaszka miała mniej niż 10 cm długości i była znacznie bardziej subtelna niż u odkrytego właśnie smakosza dinozaurzych osesków.

Kości zgody

Dieta znalezionego zwierzęcia z pewnością byłaby przedmiotem sporów, gdyby nie to, że znalezisko rozwiązanie zagadki miało niejako „przy sobie". W miejscu, gdzie bez wątpienia znajdował się kiedyś żołądek Reponomamusa giganticusa, teraz leżała kupka pokruszonych kosteczek.
Nie może być lepszego dowodu na kulinarne skłonności. Obiad tkwiący wewnątrz znaleziska dokładnie obmierzono, jego części poskładano, co, jak to bywa w przypadku pogryzionych układanek, nie było łatwe. I co się okazało? „Danie" było kiedyś dzieckiem lądowego roślinożernego gada z rodzaju Psittacosaurus, mierzyło zaledwie 14 cm długości, a wzrost miało jeszcze mizerniejszy. Nie zmienia to faktu, że było dinozaurem: dinozaurem, na którego polowały ssaki.

Ewa Jabłońska, Super Express 12-13 II 2005

Podziękowania dla Marty za dostarczenie artykułu :)