Ahool - rekonstrukcja wizerunku na podstawie relacji świadków
Ahool to nieznane nauce latające zwierzę, zamieszkujące las tropikalny na wyspie Jawa. Najprawdopodobniej jest to nietoperz, choć zdarzają się relacje, w
których świadkowie opisują ahoola jako zwierzę przypominające pterozaura lub latającego hominida.
Nazwa zwierzęcia wzięła się od charakterystycznych, wydawanych przezeń długich odgłosów. Według opisów, ahool posiada głowę podobną do małpiej, duże ciemne
oczy i potężne pazury, osadzone na dużych przedramionach. Ciało ahoola pokryte jest szarawym futrem. Najbardziej intrygującym elementem ciała ahoola są jego
skrzydła, osiągające rozpiętość do ok 3 metrów - jest to prawie dwa razy więcej, niż wynosi rozpiętość skrzydeł nietoperzy z gatunku
Pteropus,
zwanych popularnie "latającymi lisami" (ok 1,7 m). Ahoola można spotkać w lesie, jednak większość czasu spędza w grotach i jaskiniach ukrytych za kaskadami
wodospadów. Zwierzę poluje na ryby, przelatując tuż nad powierzchnią wody.
Góra Salak na Jawie
Jak podają badacze Loren Coleman i Jerome Clark, pierwsza relacja o ahoolu, pochodząca z 1927 roku, została sporządzona przez doktora Ernesta Bartelsa
podczas badań prowadzonych na górze Salak na Jawie. Bartels, przebywając nad rzeką Tjidjenkol, usłyszał kilkakrotnie charakterystyczne odgłosy wydawane
przez ahoola.
Kryptozoolog Ivan Sanderson spekulował, że ahool może być krewnym widywanego w Afryce kongamato. Inni badacze sugerują, że może on być żywym pterozaurem.
Obecnie wiadomo, że skrzydła większości latających pterozaurów mogły być pokryte puchem, który zapobiegał utracie ciepła - posiadanie lub nie tego puchu
zależało od metabolizmu pterozaurów zamieszkujących różne rejony świata. Najbardziej prawdopodobna wydaje się jednak teoria, według której ahool jest
przedstawicielem jednego ze znanych nauce gatunków sowy.
Po lewej: puszczyk brunatny, po prawej: puszczyk płowolicy
Istnieją dwa gatunki sowy, które pod wieloma względami pasują do opisu ahoola - są to zamieszkujące Jawę puszczyk płowolicy
Strix seloputo oraz
puszczyk brunatny
Strix leptogrammica. Długość ich ciał wynosi ok. 40 do 50 cm, a rozpiętość skrzydeł ok 1,20 m. Różnica między rozpiętością skrzydeł
tych ptaków a podawaną rozpiętością skrzydeł u ahoola wynika z faktu, iż w przypadku ahoola podawana rozpiętość może być przesadzona - nigdy nie udało się
schwytać tego zwierzęcia, nie można było więc zmierzyć faktycznej rozpiętości jego skrzydeł.
Obydwa puszczyki posiadają również inne szczegóły pasujące do opisu ahoola. Ptaki te posiadają spłaszczone "twarze" oraz duże ciemne oczy, otoczone
"pierścieniami" z piór. Dziób u tych ptaków jest bardzo mały i ledwo widoczny, zaś od doły zasłania go szarobrązowa broda. Ptaki te wydają również podczas
polowania charakterystyczne, krótkie odgłosy. Zamieszkują one górskie lasy na wysokości ok 1000 - 1500 m n. p. m.
Wiele szczegółów wyglądu oraz zachowania obu puszczyków pasuje do opisu ahoola - mimo iż w pierwszym momencie może się wydawać, iż taki opis bardziej pasuje
do latającego hominida. Kryptozoolodzy wydają się jednak całkowicie zapominać o istnieniu tych ptaków, także w dyskusjach na forach kryptozoologicznych nie
bierze się ich pod uwagę. Szkoda - bo być może rozwiązanie zagadki ahoola jest bardzo bliskie.
Opracował: Ivellios
