Ara turkusowa (Anodorhynchus glaucus) to południowoamerykańska papuga, która prawie na pewno całkowicie wymarła. Była ona blisko spokrewniona z arą Leara i arą hiacyntową.

Była to duża (ponad 70 centymetrów długości) błękitna ara. Miała turkusowo-błękitny kolor i dużą szarawą głowę. Posiadała dość długi ogon i masywny dziób, duże żółte pierścienie wokół oczu i półksiężycowate fałdki otaczające żuchwę.

Ptak zamieszkiwał niegdyś północną Argentynę, południowe obszary Paragwaju, północno-wshodnie obszary Urugwaju i Brazylię. W XIX wieku ptak występował coraz rzadziej, głównie za sprawą zastawianych przez ludzi pułapek oraz utraty naturalnego środowiska. W XX wieku pojawiły się tylko dwa zapisy o występowaniu ary turkusowej. Wyprawy ornitologów na południowy zachód Paragwaju w latach dziewięćdziesiątych nie przyniosły żadnych dowodów na to, aby ten gatunek jeszcze w ogóle istniał. Ponadto arę turkusową znają tylko najstarsi mieszkańcy tego regionu, zaś jedyne wiarygodne obserwacje tego ptaka miały miejsce w 1932 roku. Całkowite zniknięcie tych ptaków było spowodowane najprawdopodobniej masową wycinką palm yatay, których orzechy stanowiły główny składnik diety ary turkusowej. Wciąż jednak pozostaje sprzyjające tym ptakom środowisko w Parku Narodowym El Palmar w argentyńskiej prowincji Entre Rios, pojawiają się również warte sprawdzenia pogłoski o występowaniu tam ary turkusowej.

Opracował: Ivellios
Na podstawie anglojęzycznej Wikipedii