Od ponad pół wieku toczy się bitwa o tajemniczą skórę dziwnego ssaka, podobnego do wilka zamieszkującego jakoby wielkie i długie Andy, wysokie rejony na pograniczu Argentyny i Chile. Historia wilka andyjskiego obfituje w wiele historii i hipotez. Czy jednak zwierzę takie istniało w ogóle?  Od wielu lat zoologowie postawili na nim krzyżyk. Krypotozoologia jednak próbuje wyjaśnić ostatecznie pochodzenie tajemniczej skóry czy czaszki zagubionej po wojnie. Badania genetyczne warstw skóry przeprowadzone w 2000 roku w monachijskim Muzeum nie potwierdziły jednak żadnej z teorii, bowiem skóra zawierała DNA zarówno wilka, psa, człowieka jak i świni, ale być może i elementy nukleosomowe innych ssaków, takich jak lam. Futro zostało również modyfikowane chemicznie. Czaszka ze słabym uzębieniem i silnymi szczękami mogła należeć do bardzo wyrośniętego wilka grzywiastego. Solidne, krótkie nogi, krzaczasty ogon i grzywiaste przedłużenie na karku przekonują niektórych że wilk andyjski mógł istnieć. Czym jednak był?

Skóra wilka z Andów znajdująca się w Muzeum Zoologicznym w Monachium (Alan Pringle/Fortean Picture Library©)

Przypomnijmy sobie historie Pseudnovibos spiralis, dziwnego kozłopodobnego ssaka znanego tylko z jednej pary rogów. Być może górscy mieszkańcy Andów znają wielkie brązowo-czarne dzikie psy o czym przypominają historie z Mendozy, gdzie mówi się o dużych i groźnych oraz bardzo rzadkich zwierzętach które wyją jak wilki, lecz nie są to ani lisy, ani pumy. Tubylcy dobrze znają ich zwyczaje i ślady które zostawiają w wilgotnej ziemi, w miejscach, w których polują na zdobycz. Mówi się tam również o wilkach tak dużych jak byki. Czy nie są to wielkie wilki andyjskie, ssaki z 2,5 metrowym ciałem? Czy ludy tubylcze imitują skóry tych ssaków, tak jak się to robi w innych rejonach świata? Czy doszli do wniosku że łatwiej jest imitować ich wygląd, niż szukać prawdziwych okazów w niebezpiecznych Andach? Nadejdzie czas by rozwiązać zagadkę.

Opracował:  Caniche KryptoZoo i FromCryptidMy