Witajcie. Rok czy dwa temu, nabyłam książeczkę, która miała głównie mnie straszyć po nocach i pobudzać wyobraźnię. Moimi ulubionymi zwierzętami mitycznymi są smoki (mam w domu calutki cykl "Dziedzictwo" i rzucam się na każdy film o smokach, kocham też kryptydy gadzie), więc wybór nie mógł być inny: "Smokologia. Wielka Księga Smoków".
Z miłym uśmiechem czytałam np. wyjaśnienia dotyczące ziania ogniem, spodobały mi się też "próbki" wykonane z plastiku i brokatu. Jednak zauważyłam coś ciekawego. Po odrzuceniu bullshitu o runach, magii itp. zostaje sporo zagwostek.
Pierwszy i najsłabszy argument: bogactwo informacji. Na podstawie książki nie powstała powieść, nie powstał film, nie powstała gra, nie stała się ona megahitem. Dlaczego ktoś miałby wyczytywać o tym, jak, za przeproszeniem, z dupy wzięty wymyślony stwór rozmnaża się, ile lat żyje, ile ma podgatunków, jakie właściwości mają jego wydzieliny...
Drugi argument: wiek książki. Oryginalne dzieło opublikowano w 1896 roku, to co mam to tylko przedruk, dostosowany do współczesnych mediów.
Trzeci argument: nawiązania do kryptozoologii. Na początku książki napisane jest o tym, że smoka można porównać do dziobaka, z którego też nabijali się uczeni. W dodatku w czasach dla autora (Ernesta Drake'a) współczesnych zagadką nauki był jeszcze symbol kryptozoologii, okapi. Bez tegoż wątku się nie obyło. No i rzecz jasna smok tybetański, polujący na yeti...
Czwarty argument: ta książka taka głupia nie jest. Wśród 9 przedstawionych ras smoków, ogniem zieją tylko 2. Opis reakcji chemicznej zachodzącej między markasytem w specjalnym pęcherzyku oraz jadem gada jest szczegółowo opisany. (Jeszcze jakiś gatunek zieje substancją ścinającą się na powietrzu, a inny jest jadowity. To tak BTW.) Książka pełna jest przekrojów różnych organów i opisów chociażby właściwości piór, wydzielin, łusek, kości, zębów i gdyby nie temat, to powiedziałabym, że to pełnokrwiste dzieło naukowe.
A co wy o tym sądzicie?

Sam posiadam książki z tej serii, jak dla mnie coś w tym jest. Teorie są pomysłowe, ale nie niewiarygodne, do tego poza magią i tym podobnymi większość trzyma się kupy. Kto wie, może nawet część tego to prawda... Ciekawe, czy się kiedyś dowiemy.

Zainteresowało mnie to co napisałaś i pogrzebałem trochę w internecie. Polecam angielską wikipedię:
http://en.wikipedia.org/wiki/Dragonology

Więc bardzo mi przykro ale to jest tylko pitu-pitu dla dzieci.

Kiedyś ludzie znaleźli parę szkieletów dinozaurów i stąd te legendy o smokach... Jak wyżej - fake.

A skąd wiesz, czy koleś który to napisał żył naprawdę? Jeśli tak, czy to jego wina, że ileśtam lat później z jego dzieła zrobiono komerchę dla mas?

Książka raczej właśnie powstała tak, aby dzieci w nią wierzyły, dlatego na taką naukową jest stylizowana, dlatego też ta cała historyjka o Edwarcie Drake'u. A że i tobie zdarzyło się złapać w tę pułapkę... trudno, zdarza się, ale nie widzę większego sensu w dalszym upieraniu się przy tym.

No, cóż, spoko. Młoda jestem, nabrać się mogłam. Temat chyba do zamknięcia.

P. S. Co nie oznacza, że ze "smokowatymi" kryptydami daję sobie spokój. Od tej pory - sumienna weryfikacja informacji!

Mam podobną książkę,tyle że "napisaną" przez Johna Topsella,który ma być wnukiem sławnego Edwarda Topsella

"Smoki: Poradnik hodowcy"? OMG, też to mam Salamandry mają takie słit gębusie, a drakona chciałabym mieć w ogródku :*
No dobra, koniec offtopu.
P. S. Muszusu wymiata.
No co, nie mogłam się powstrzymać...