hmm... wygląda dosć realistycznie, te paski na ciele i krztałt ciała... choć szkoda ze cosik głowy niewidać

Jak na wilka workowatego to on ma te prążki dość blade... ale może to wina oświetlenia?

Daliby całe nieprzycięte zdjęcie, tak nawiasem mówiąc...

Tutaj foto wilka workowatego z lat trzydziestych:
http://www.arfra.org/images/thylacine.jpg

a może ma blade prążki bo to młody osobnik?? choć ja sie nieznam na ubarwieniu młodych WW

Nie tyle blade, co trochę za szerokie, (za blade z resztą też) i są za duże odstępy między nimi. Dlateogo wydaje mi sie, że na tej fotce nie ma WW. Nie wiem, co innego mogłoby to być, może to kolejny żart.... Ale to zdjęcie od razu wydało mi się podejrzane i wg mnie zbyt wiarygodne nie jest.

Cóż, czytałem opnie internautów na temat tego zdjęcia i większość twierdziła, że ta fota, "fotoszopem" pachnie.
Cóż, póki co trza czekać na inne foty.

Wy tak na serio o tym wilku że to kryptyda? Ja go mam w encyklopedii przyrodniczej z 2002r.! I nie ma tam ani słowa o tym że jest choćby zagrożony :/

Cóż, czy wilk workowaty jest kryptydą ??
Nie dokońca, ale możemy go śmiało nazywać kryptyda, jak i kilka takich zwierzat które niby wymarły(dodo, gołąb wędrowny).
Twoja książka bredzi, tyle powiem.
Jak sie nazywa ta książka ??

"ABC Przyrody" wydawnictwa Ridest Digest. To właściwie księga, bo ma ok 400 stron.

Dosyć dziwne... Mógłbyś przytoczyć jakiś fragment o wilku workowatym? A może pomyliłeś go za jakimś innym zwierzęciem?

Możliwe że pomyliłem, ale sprawdzę jeszcze dzisiaj i napiszę fragmenty.

[size=9px][ Dodano: 2006-10-19, 18:22 ][/size]
Trochę się spóźniłem, ale fragment (a raczej całość) jest:

"Wilk workowaty - czyli tasmański, to największy drapieżny torbacz. Polując ten ssak wykorzystuje raczej swą wytrwałość w ściganiu zdobyczy (np. kangurów) niż szybkość."

I obok zdjęcie trzech biegnących, takich jakby chartów z czarnymi paskami na grzbiecie i poziomo ułożonymi, wężowatymi ogonami. W tle jakieś stepy, pustynia czy coś w podobie. A, i nazwę wydawnictwa inaczej się pisze (wtedy pisałem z pamięci) - "Reader's Digest".

Mam tą książkę, ale jakoś nie trafiłem w niej na info o WW... na której to jest stronie?

Już podaję... 239. Tam jest cała taka tabelka z rysunkami o torbaczach. Jest jeszcze kangur, śliiiiiiiiiiczny niełaz plamisty i jakaś mysz workowata. Niezłazy są cuuuudne

A może to nie wilk workowaty lecz tygrys workowaty?

"I obok zdjęcie trzech biegnących, takich jakby chartów z czarnymi paskami na grzbiecie i poziomo ułożonymi, wężowatymi ogonami."

To musiał być WW.

Swoją drogą powiem wam że prawie nic o nich nie słyszałem Zawsze były u mnie na dalszym planie znajomości, bo zawsze myślałem że one normalnie żyją. Wniosek? Nawet największe książki kłamią

Ale o jakiego tygrysa workowatego Ci chodzi? O nieprawidłową nazwę wilka workowatego, czy o tygrysa workowatego wlaściwego, zwanego queenslandzkim? Zresztą t.w. właściwy jest i tak kryptydą.

Patrycie na to niezla strona z której mozna sie dowiedziec

http://pl.wikipedia.org/wiki/Wilk_workowaty

Nie no, doprawdy niezwykła strona! (-_-")

Zdziwiłbym się gdyby ktoś jej nie znał... Ale powiem szczerze że polska wikipedia to szajs totalny niedorastający do pięt opisami i zdjęciami wikipedii angielskiej.

To zdjęcie zabardzo mnie nie przekonuje jednak mi się wydaje, że gdzieś tam w gęstym lesie, gdzie nikt się nigdy nie zapuszczał mogło przetrwać kilkanaście osobników.

Co o tym myślicie:

http://www.wherelightmeetsdark.com/imag ... hing_2.jpg

lub:

http://www.criptozoo.com/absolutenm/art ... lacine.jpg
(z tego to co jest troche wyżej :
http://images.google.pl/imgres?imgurl=h ... D%26sa%3DN )

lub to:

http://images.google.pl/imgres?imgurl=h ... D%26sa%3DN

zdjęcia z google grafika.

Jak dla mnie na drugim zdjeciu jest tygrys a na czwartym dingo albo jakis bezpanski pies.

W Australii, a nawet jesli to tygrys to wtedyy to inna kryptyda (tygrys queenslandzki).

a faktycznie zapomnialem ze te wilki wystepowaly niegdys w Australii... Hmmm no to nie wiem, ale z tego co wiem wilki workowate tylko tylnia czesc tulowia maja paskowana. Pomysle jeszcze moze mi cos przyjdzie na mysl .

a ten nie ma całego ciała paskowanego.

ma dwa grube paski na szyji maly na glowie. Ale faktycznie moze to byc wilk workowaty poniewaz moga byc to tylko plamki.

To są cienie...w końcu on jest między drzewami/liśćmi...

Fota 4 - dingo, dingo i jeszcze raz dingo
Fota 2 i 3 - fotoszopy, a nawet mogą to być jakieś rysunki....
Fota 1 - gdzieś na forum, jest filmik z tym właśnie zwierzęciem....no cóż...filmik jest kiepskiej jakości to fakt.....co za tym idzie trudno o prawidłową identyfikacje....aczkolwiek, ten długi, sztywny ogon, który widzimy, jest najwątpliwie znakiem rozpoznawczym WW....wśród tych wszystkich filmików i zdjęć  umieszczonych na forum, które mają rzekomo przedstawiać WW, ten jest, moim zdaniem, wart większej uwagi....

Witam ostatnio czytałem że zaprzestano projektu klonowania tego gatunku gdyż zmienił się dyrektor w australijskim zoo w którym był prowadzony eksperyment. Wiecie coś więcej na ten temat???? oto fragment artykułu mówiącego o projekcie :
Gdy w 1866 roku  utrwalony w alkoholu szczeniak wilka workowatego wylądował w muzeum w Sydney, nikt sie nie spodziewał, że za 140 lat będzie najpilniej strzeżonym muzealnym eksponatem. Przez całe lata leżał sobie spokojnie w magazynie nazywanym "spirytusowym domem", do którego mógł dostać się każdy z ulicy i wziąć sobie, co chciał. Potem szczenie wylądowało na wystawie wymarłych gatunków. Tam wypatrzył je profesor Archer.
O szczeniaku przypomnieli sobie wszyscy, gdy w drugiej połowie lat 90 stało się jasne, że klonowanie to nie fikcja. "Dlaczego by nie sklonować wilka workowatego?" zaproponował w 1999roku prof. Archer. Sklonować - dobrze, tylko skąd wziąć DNA? Jak to skąd? Ze szczeniaka właśnie! Rozpoczynają się badania. Szczeniaczek dostaje prywatnego ochroniarza, który nie odstępuje słoika na krok. Na noc wilczek idzie do sejfu, który może otworzyć tylko ochroniarz (ma klucz) w towarzystwie pracownika muzeum (zna kod).  W dzień nad szczeniakiem pochylają się naukowcy. Zostaje delikatnie pokrojony w labolatorium. Naukowcy muszą się spieszyć - piesek nie może opuszczać słoika na dłużej, niż 45 minut. Operacja na szczęście idzie szybko i po 30 minutach wilczek wraca do "domu". Są próbki, jest w końcu DNA - łańcuchy są co prawda porozrywane, ale i tak jest lepiej, niż spodziewali się naukowcy.
28 maja 2002 roku naukowcy ogłosili, że doprowadzili do powielania DNA. Dokonała tego 2 lutegodr Karen Firestone. Ale do wilka jeszcze długa droga...
Zarodek wilka ma być donoszony przez samicę  diabła tasmańskiego.


A to przykra wiadomość o przerwaniu eksperymentu:
Z dniem 15 lutego 2005 roku, działania mające doprowadzić do sklonowania wilka workowatego zostały zawieszone! Powodem tego jest zmiana dyrektora Muzeum Australijskiego. Następca Mike`a Archera - Frank Howarth - nie wyraził chęci kontynuowania tego przedsięwzięcia. Wszystkie starania spełzły więc na niczym... Badania zostały przerwane natychmiast, w chwili opuszczenia przez prof. Archera muzeum. Obiecuje on jednak, że postara się odzyskać DNA i będzie kontynuował, w miarę możliwośći, rozpoczęte badania.

Howarth podał jakieś powody dla których przerwał badania?

Myśle ze przerwał badania dlatego że był jak zresztą wielu innych ludzi nastawiony sceptycznie do tego projektu ale wydaje mi się że prof. Archer poprowadzi dalej próby zklonowania wilka i że znajdzie się jakaś organizacja która sfinansuje te badania . Ale i tak gdyby eksperyment się udał nie wiadomo czy wilk ten poradzi sobie w naturalnym środowisku a mianowicie jego system immunologiczny może nie wytrzymać. Pojawia się kolejny problem: kto będzie matką dla zarodka wilka gdyż wszystkie żyjące torbacze były naturalnymi ofiarami wilka i nie wiadomo czy potrafiły by go wychowac