Wkrótce inni amatorzy wspinaczki wyjawili, że doznawali podobnych niepohamowanych i niezrozumiałych ataków lęku na tym samym szczycie (niektórych strach pędził na skraj przepaœci i z trudem opanowywali niezrozumiałe lecz przemożne pragnienie rzucenia się w otchłań).
Powracali z przekonaniem, że niewytłumaczalna zła siła straszy wszystkich, którzy zdobywajš samotna górę na odludziu. Widywali nawet wielkš istotę o ludzkich kształtach, słyszeli dziwnš muzykę i œmiech na mrocznych zboczach, a także odgłos ciężkich kroków

Malo przekonujące...
Jak z taniego horroru.