Ech, chcecie znać racjonalne wytłumaczenie takich stanów?

Mózg człowieka, mimo, że jego stan skupienia = stały, nie jest jednolitą bryłą. Jak wszystko w naszym organizźmie, składa się też z wody, neurony zaś nie są cegłami leżącymi wiecznie na swoim miejscy, bardziej przypominają kolejne warstwy osadu leżące na sobie, zanurzone w jakimś bajorze. Gdy śpimy, ruszamy się, siedzimy, neurony nadal się przemieszczają, rzecz jasna w obrębie jakiejś tam malutkiej swobody, nie odrywają się przeciez i nie pływają żabką po całej objętościu mózgu! Problem pojawia się gdy neurony "splątają się" wzajemnie.
Mózg wtedy ma małe problemy ze sobą, czasem impulsy nerowe nie docierają do miejsc przeznaczenia (paraliż), można doznać omamów (objawienia, LD, OOBE), można też nie czuć bólu. Co ciekawe, gdzieś tam udowodniono, że takie splątanie neuronów występuje czesto gdy ciało żadko się przemieszcza, stąd pewnie "efekty" medytacji, gorliwych modlitw czy nawet spania w jednej pozycji przez dłuższy czas.

U mnie coś takiego zdaża sie zwykle nad ranem to takie jakby powonle odzyskiwanie świadomości. Zaczyna się od tego, że zdaje sobie świadomość i zwykle wygłupiam się w tym śnie przez pewien czas. Po chwili postanawiam jednak wstać i próbuje otworzyć oczy (czasami mi to się nie udaje i wskakuje do innego snu) jest to trudne i stopniowe, zaczynam czuć swoje ciało, ale nie moge się poruszyć i gdy dużym wysiłkiem otwieram oczy odrazu paraliż mija.

Co do skurczy ja brałem na to magnez.

Mangel - chwała ci, w końcu ktoś to racjonalnie i właściwie wyjaśnił... już poprostu nie mogłem znieść tych pierdół...

Też tak czasem mam

Co do paraliżu nocnego, to naturalny mechanizm obronny ludzkiego organizmu. Mózg zabezpiecza nas w ten sposób przed wędrowaniem w czasie snu, lunatykowaniem itp. - po prostu "włącza" program bezruchu i po krzyku. Nie jesteśmy tego świadomi, dlatego w większości w ogóle tego nie odczuwamy. Problem pojawia się wtedy, gdy proces wejścia w paraliż jeszcze trwa, a my nadal jesteśmy w stanie świadomym. Wtedy właśnie mamy wrażenie bezruchu, czasem dochodzą do tego problemy z oddychaniem, wrażenie braku powietrza itp. To prawdopodobnie z takich doznań wywodzą się ludowe opowieści o zmorach i dusiołkach, siadających na piersi ofiary i wysysających z niej życie.

Czytałam gdzieś, że często powtarzające się wrażenie paraliżu nocnego może być sygnałem problemów z układem nerwowym lub skutkiem silnego stresu i może kwalifikować się do leczenia w skrajnych przypadkach.

Najciekawszy jest stan półsnu, kiedy dopiero zaczynamy zasypiać. Jeśli nasz mózg pracuje wtedy jeszcze na pełniejszych obrotach, pojawiają się czasem złudzenia, omamy, realistyczne sny itp. To w tym stanie najczęściej człowiek ma wrażenie niepokoju, strachu, doświadcza obecności jakiejś istoty w tym samym pomieszczeniu, czasem widzi różne dziwne rzeczy. Niektórzy badacze uważają, że to właśnie w takim stanie mózg ludzki tworzy historie o porwaniach przez obce istoty - bo obawa przed tym należy podobno do silnie zakodowanych w naszym umyśle lęków (bezwolność, brak możliwości ucieczki, nieprzyjemne doświadczenia fizyczne itp.)

Ze swoich doświadczeń dodam, że czasem miewam sny, w których ktoś coś do mnie mówi, a ja później tego nie pamiętam. Jedyne, co ostatnio udało mi się zapamiętać, to wyrwane z kontekstu słowa "połamane gałęzie traktują drzewa protekcjonalnie". Mój umysł musi się bardzo nudzić w czasie snu, skoro wymyśla podobne sprawy... 

No to wynika na to że muszę się leczyć