Wśród kryptozoologów często można usłyszeć narzekanie, że nauka z głównego nurtu nie traktuje ich pracy poważnie i niewłaściwie określa ją jako pseudonaukę. Te błazny, obecnie wyruszające na wyprawę w Rosji, są dobrym przykładem tego, dlaczego tak się dzieje. Jak doniosły światowe media, zebrała się tam grupa entuzjastów potworów, którzy zorganizowali się, aby badać napływ obserwacji w Rosji Yetiego, lub odrażającego człowieka śniegu. Wśród uczestników poszukiwania znajdują się rosyjski bokser przemieniony w polityka, amerykanka twierdząca, że Bigfoot zamieszkuje jej rodzinne wiejskie strony, oraz jeden lub dwóch nieustraszonych naukowców. Wydaje się również, że mamy tu także do czynienia z prądem politycznym i zwykłymi działaniami lokalnych mieszkańców, aby zwiększyć ruch turystyczny w ich części świata. I tutaj pojawia się tarcie.

Jedną z rzeczy wyraźnie widocznych w tym projekcie jest różnica między nauką a pseudonauką: między prawdziwą a fałszywą nauką; między profesjonalnymi naukowcami a badaczami-amatorami. Naukowcy prowadzą gruntowne badania przez długie okresy czasu, sprawdzając dwa razy w celu upewnienia się, że są w stanie udowodnić swoje odkrycia. Charles Darwin - który był w zupełności amatorem - czekał dekady z publikacją swojej pracy na temat ewolucji, aby upewnić się, że będzie w stanie poprzeć swój argument. Istnieją tuziny takich przykładów. Nauka poszukuje dowodu zanim zrobią to pierwsze strony gazet.

Przeczytaj felieton Briana Regala z The Guardian

Jak najbardziej się zgadam z głównym przesłaniem tego artykułu. Wszyscy zaintesesowani kryptozoologią powinni go wziąc sobie do serca. Zresztą ten temat już nie raz przewijał się na tym forum. I myśle, że, przynajmniej teoretycznie, wszyscy się zgadzają, iż kryptozoologii potrzeba nieco wiecej naukowego charakteru. Jednak jest też druga strona medalu, obok konstruktywnej krytyki (prezentowanej przez ten artykuł) istnieje też krytyka całkiem bezpodstawna. Tak wielu ludzi ma tę dziedzine nauki (bo nią moim zdaniem jest kryptozoologia) za kompletną bzdurę nie mając zielonego pojecia o niej (podobnie jak to obecnie dzieje się często z filozofią czy w religią). Jeśli niektórzy kryptozoologoiczni sceptycy są kompletnie nienaukowi to oleją oni nawet najbardziej naukowe dowody. Inna sprawą jest, że nawet jeśli udowodnimy i potwierdzimy istnienie jakies kryptydy to ta automatycznie przestanie byc kryptydą, więc przedmiotem badan kryptozoologii, i znów "zostaniemy z niczym", a zajmować się będziemy jedynie "bzdurami". Jednak nie chce pozostać na krtytykowaniu krytykujących. Jak to mówią należy zacząć od siebie. W końcu mam nadzieje, że nie na zrozumieniu tłumów nam zależy, ale na uznaniu nas przez świat naukowy. A właściwie też nie o to chodzi, lecz o odkrywanie nowych gatunków, a tego można dokonać jedynie przez prace i to jak najbardziej naukową.
Ten artykuł też doskonale pokazuje, że my - amatorzy - jesteśmy tej nauce potrzebni i możemy wiele zdziałać. Nie trzeba zostawiać nauki profesorom, a samemu pozostawać jedynie na poziomie często bezkrtytcznego czytania kolejnych małowiarygodnych newsów. Tylko co zrobić z tymi, którzy nazwyając siebie kryptozoologami i mówiąc wręcz z dumą o tym, że to pseudonauka (ah jakże ona ciekawsza od nauki, ah jakże bardziej tajemnicza) psują nam opinie?

Podpisuję się pod powyższym. Ignorowanie i dyskryminowanie kryptozoologii i kryptozoologów jest często irytujace. Takie traktowanie tej nauki na pewno jest między innymi zasługą pseudonaukowców, chociaż niektórzy ludzie uwierzą dopiero, kiedy znajdą się w paszczy węża morskiego albo kasai rex'a. Nie zmienia to jednak faktu, że niektórzy "naukowcy" nie powinni się udzielac publicznie.