Naukowcy z lasów deszczowych Amazonii dokonali przełomowego odkrycia: w ekwadorskim lesie deszczowym znaleziono największy na świecie gatunek węża, kolosalną anakondę zieloną. Ten nowo opisany gatunek anakondy zielonej mierzy ponad 6 metrów długości i waży aż 200 kilogramów. Do niedawna powszechnie uważano, że na wolności występuje tylko jeden gatunek anakondy zielonej – Eunectes murinus.

W najnowszym numerze czasopisma naukowego Diversity ujawniono istnienie nowego gatunku nazwanego „północną anakondą zieloną”, naukowo nazwanego Eunectes akiyama. Bryan G. Fry, doświadczony australijski profesor biologii na Uniwersytecie w Queensland z prawie dwudziestoletnim doświadczeniem w badaniu gatunków anakond w Ameryce Południowej, podzielił się spostrzeżeniami z Reutersem. Podkreślił, że odkrycie to dostarcza dowodów na to, że dwa gatunki anakondy oddzieliły się od siebie około 10 milionów lat temu. „To, co naprawdę zdumiało badaczy, to fakt, że pomimo tak znaczącej różnicy genetycznej i długiego okresu rozbieżności, oba gatunki wyglądały całkowicie identycznie” – dodał. Niedawna publikacja w MDPI Diversity ujawniła niezwykłe odkrycie: anakonda zielona (Eunectes murinus), znana jako największy i najcięższy wąż na świecie (choć nie najdłuższy), w rzeczywistości składa się z dwóch odrębnych gatunków, które rozdzielało prawie dziesięć milionów lat. Pomimo uderzającego podobieństwa fizycznego, te dwa gatunki wykazują różnicę genetyczną wynoszącą pięć i pół procenta. Chociaż ta różnica może wydawać się subtelna, stanowi znaczące odejście od poglądu, że kiedyś uważano je za jeden gatunek. Dla porównania, genetyczna różnica między ludźmi a naszymi najbliższymi krewnymi małp człekokształtnych wynosi około dwóch procent. W świetle tego odkrycia w artykule zaproponowano oznaczenie dwóch gatunków anakondy zielonej. Pierwsza, zachowująca nazwę naukową E. murinus ze względów historycznych i ze względu na szersze rozpowszechnienie, nazywana jest anakondą zieloną południową. Drugi gatunek, nazwany E. akayima, wywodzi się z języków karaibskich i nawiązuje do słowa oznaczającego anakondę. To oznaczenie anakondy zielonej północnej odzwierciedla jej odrębną tożsamość genetyczną. Ponadto w badaniu zgłębiono strukturę genetyczną trzech innych gatunków anakondy: anakondy ciemnocętkowanej (E. deschauenseei), anakondy beniensis (E. beniensis) i anakondy żółtej (E. notaeus). Badania sugerują, że te trzy gatunki należy przeklasyfikować jako jeden gatunek, E. notaeus. Rivers, jeden z badaczy, tak szczegółowo opisuje ustalenia: „Odkryliśmy minimalne różnice genetyczne między tymi trzema gatunkami, podważając wcześniejsze argumenty oparte na różnicach morfologicznych i izolacji geograficznej między E. deschauenseei i E. beniensis. W rezultacie uznawanie ich za odrębne gatunki stało się nie do utrzymania. Chociaż możliwe było uznanie ich za podgatunek, takie podejście spowodowałoby, że E. notaeus stałby się parafiletyczny ze względu na jego pośrednią pozycję”. Ta ponowna ocena podkreśla złożoność taksonomii i ciągłą ewolucję naszego rozumienia różnorodności anakond.

Interesujące jest zakwalifikowanie ich jako dwa różne gatunki w jednej grupie - w momencie kiedy różnica między Homo a małpami człekokształtnymi wynosi około dwóch procent - na tej samej zasadzie jak Pan paniscus (Bonobo) i Pan troglodytes (Szympans) gdzie różnica wynosi właśnie około dziesięciu procent.

niech mnie kule biją jaki świat jest zaskakujący